MrsSivekar - Hayat' tan parçalar paylaşan blog

Ayağının tozuyla gel, Gel ki; Dost'un dosta ikramını Dost hanesinden ayrılışın hicranını Gelirsen görürüm Görürsem bilirim Bilirsem, sen olurum  (Gelmedi) Oysa ki; Bilmeyişimle gelmiştin, Bilmemle yok oldun, Bildim demeye dilim varmadı hiç Gönlün gördüğünü, Gözün gördüğüne sayarlar mı hiç?                        (-MrsSivekar)                                        

         Bugün size Kara Çocuğun hikayesini yazmayı düşünüyordum lakin rutinleşmiş hale gelen baş ağrım buna izin vermedi. Kafamın içinde karıncalar dolaşıyor beynimi kemiriyorlar, bu da bana acı veriyor. Çoğu zaman daha şiddetli hale geldiği de oluyor. Gözlerim şişiyor, başımı kaldıramadığım ve akabinde müthiş bir mide bulantısı... Bunlar benim, işlediğim günahlarımın kefaretidir.  Alışmaya başladım aslında. Yalan!        Yıllardır çekmeme rağmen bir türlü alışamadım baş ağrısına. Acıya alışmak diye bir şey olmaz zannımca. Tırnağımızı keserken, yanlışlıkla dibine kadar götürsek o bile bize müthiş ızdırap verir. O an da ''kalbin nerede'' diye sorana parmağımızı gösteririz. Ağrı kesici almamak için kendimle savaş halinde oluyorum bu zamanlarda. Çoğu kez takatimin kalmadığı anlarda ağrı kesici son çarem oluyor. Bunun için doktora bir kez gitmiştim. Yapılan bir kaç tahlilden sonra sinüzit olduğunu söylemişti doktor. İşinin ehli bir doktordu. Kendisi çok iyi ilgilenmişti